ŞİİRİN BAŞŞEHRİ

Her düşüşü aşk belledim:

İkramında içimde saklı o mahcup gülüşüm

Ve işte isyanlardayım

Mademki ben kat çıkarken aşka

Ve sevdalandığım alfabeye

Metruk bir harf gibi

Damgalandığımdan da öte

Varsa yok meczup ve de seyyah bir yürekti

Benimki…

Biriken hüznün

Müptelası olduğum kadar da sensizliğin

Ve işte kurak satırlarda

Ve işte boş bomboş bakir sayfalarda

Kanıksadığım bir aldatı misali

Kandığım kadar da aşka

Mademki

Özlem ve hüzün idi şiirin başşehri

Ne yeltendim başka bir sıfata

Ne yaltaklandım

Lale devri sona ermişken

Bense dikenli benliğimle

Öykünmediğim kadar

Öldürdüğüm nefsime dair

Asla solmadım soldurmadım mizacımı

Ne papatyaya benzedim

Ne de karanfile benzetildim

Haizi olduğum iki ismimle…

Ah, ne bedeller ödedim

Yâdım

Yağdığım

Yakardığım

Sadece yüce Tanrım

Yandığım

Yaktığım

Ah, ucu yanık mektuplardan tutun da

Yazmaya doyamadığım

Latif ve hülyalı kalemimle

Bodoslama sevdiğimden de öte

Şiirler nasıl ki meskenim idi ve de mabedim

Ve işte mahrem yüreğimle

Dikilesi söküklerimi

Sil baştan söktüğüm

Ölümcül güdülerin esaretinde

Direndiğim kadar da:

Ölüme ve zalime

Metruk heceleri sürgün ettim

Güneşin en dibine hem de…

Nazenin ruhumsa bir bayrak gibi dalgalanırken

Yetişen nasıldı ki yüce Mevla

Ve işte bitişiğimde solumda saklı en yüce sevda

Makberim mi?

Yoksa mahşeri yalnızlığımın rüzgârı mı?

Esen

Estiren nameleri yüreğimin

Askıda ekmek gibi

Kimse beğenmese bile

Askıdaki hüznüme

Nasıl ki sahip çıkandı evren

Mademki yürü ya, kulum demişti Mevla

Bazense ağırdan aldığım o istikamet

Nasıl ki Mollasıydım unvanlarımın

Ve işte sahibesi olduğum iki ismim ve deryalarım.

Rabbimin Dergâhına bitişik bir sevda

Yıldızlar gibi yalnız ve ışıltılı ve sevgi dolu bir rüya

Ya da çiçeklendiğim gün ve gece

Solmakla iştigal

Açabildiğim kadar da direndiğim misal

Aşkla hemhal

Israrla batan dikenlerim

Çuvaldızdan da öte

Çuval dolusu sözcük ve şiir

Bir meskense yerim yurdum

Elbet şerbetli bünyem tükenmez umudum

Bir mealse eğer ki şiir

Tutuşan sözcüklerim ve kalemim asla kibirli değil

Kâh küskün

Kâh sürgün

Edildiğim varsın olsun dünüm

Süngüsü özlemimin

Dirayetimde saklı olsa ne ki zincirim?

Ben ki…

Lalden bir hece.

Ben ki…

Savurduğum nidalarımla el pençe

Ben ki…

Aşkın yüzü suyu hürmetine

Ben ki…

Hüzündü dilekçem

Altına imzamı attığım

Hüzünlü reçetem

Dik alası ölümü dahi teğet geçen

Her muradım her niyazım

Rabbime odaklı bir sevdanın bir arayışın

Müdavimi

Muadili olduğum kadar yalnızlığın

Müptelası olsam ne ki hüznün?

Devridaimi ömrün

Dengelerin bozulduğu bir gönlün

En derdest edilmiş hali

Gel gör ki…

Meftunu olduğum kadar sevginin

Ve işte özlemin reçinesine bandığım sitemim

Mademki nazımın geçtiği idi aşk ve de şiir…