Arama
Son Eklenen Şiirler
SUSUZ YAŞANMAZSU
SUNDUM NİYAZIMI EN ÜST...
ŞİİR-İ CİHAN HARBİ
ANNEMİN DUALARINDA SAK...
ÇANAKKALE'MİZ
YÜZ GÖRÜMÜ BELLEMİŞKEN...
ADI ANNE OLAN HER AN H...
AYAN BEYAN ŞİİRİM BEN
YILDIRIM HIZINDA SEVDİ...
HUZUR COĞRAFYAM VE ANA...
BİR ŞİİR YETECEK MİDİR?
SENDEN GELDİM SANADIR ...
AH, BAHAR GÜLÜŞLÜ HAZANIM
ŞİİRİN BAŞŞEHRİ
REKLAMLAR
Türk ve Dünya Edebiyatı » SOLGUN BİR GÜLOLUYOR DOKUNUNCA / BEHÇET NECATİĞİL
çoklarından düşüyor da bunca
görmüyor gelip geçenler
eğilip alıyorum
solgun bir gül oluyor dokununca
ya büyük şehirlerin birinde
geziniyor kalabalık duraklarda
ya yurdun uzak bir yerinde
kahve,otel köşesinde
nereye gitse bu akşam vakti
ellerini ceplerine sokuyor
sigaralar,kağıtlar
arasından kayıyor usulca
eğilip alıyorum,kimse olmuyor
solgun bir gül oluyor dokununca
ya da yalnız bir kızın
sildiği dudak boyasında
eşiğinde yine yalnız bir gecenin
başını yastıklara koyunca
kimi de gün ortasında yanıma sokuluyor
en çok güz ayları ve yağmur yağınca
alçalır ya bir bulut,o hüzün bulutunda.
uzanıp alıyorum,kimse olmuyor
solgun bir gül oluyor dokununca
ellerde,dudaklarda,ıssız yazılarda
akşamlara gerili ağlara takılıyor
yaralı hayvanlar gibi soluyor
bunalıyor,kaçıp gitmek istiyor
yolar ya da anılar boyunca
alıp alıp geliyorum,uyumuyor bütün gece
kımıldıyor karanlıkta,ne zaman dokunsam
solgun bir gül oluyor dokununca.
BEHÇET NECATİĞİL